stichting Oud-Katholieke Vrouwen in Beweging
Augustus | Brief van Rina Homan, voorzitter
Beste Leden, Abonnees Ons Contact, belangstellende en ieder die de Bond een warm hart toedragen.
Aan het begin van een nieuw Bondsjaar wil ik u heel hartelijk danken voor het vertrouwen wat U ons gegeven heeft. Voor de Bondsdag. Ook wil ik iedereen die geholpen heeft om de draad weer op te pakken, danken voor hun inzet. Ik hoop dat de Bond een goede tijd tegemoet mag gaan.
Soms is het donker in het leven en zie je het niet meer zitten. Dat komt overal en altijd voor. Als mij zoiets overkomt, zoek ik in de boekenkast een boek en sla dat open op een willekeurige plek en zie: wat je ook leest, het heeft meestal betrekking op waar je mee zit.
Voor de eerste bondsbestuursvergadering met de nieuwe ploeg zocht ik een stukje voor de opening. Ik sloeg het boekje 'Vrede en alle goeds' van Jurjen Beumer open en daar stond het volgende.
TROOST EN UITDAGING
Maar ik heb tegen jullie, dat jullie je eerste liefde verzaakt hebben.
Openbaring 2:4
Als ziekte, ongeluk of rampspoed je treft, hoe houd je dan het hoofd boven water? Is er die ene mens die wél in je gelooft en je bijstaat? Ben jij precies die ene mens op het juiste moment? 0, wat hebben wij mensenkinderen veel troost nodig. Wat hebben we nodig dat er tegen ons gezegd wordt:
Kom op, je kùnt het.
Je draagt veel kracht in je.
Volg de weg van je verlangen.
De Bron van leven geeft ook water aan jou.
Dan de samenleving als geheel. Ik moet eerlijk bekennen dat ik daar in deze verwarde tijden zeer over aan het tobben ben. Ik ben er helemaal niet gerust op dat het de goede kant op gaat. De politiek doet steeds meer in de uitverkoop wat van ons mensen gezamenlijk is: de trein, de zorg, de schouwburg en zelfs scholen en universiteiten. Het milieu wordt een stiefkindje, om nog maar te zwijgen over die steeds groter wordende kloof tussen rijke en arme landen.
Het lijkt alsof de uitdaging weg is, het blijvende experiment om onze samenleving wereldwijd een menselijk gezicht te geven. We lijken te berusten in 'na mij de zondvloed' en 'als ik het maar goed heb.' Deze waanwijsheden, waar we onszelf allemaal wel eens op betrappen, staan in schril contrastmet het Verhaal van geloof, hoop en liefde. Deze Liefde ónder alle leven laat zich niet verkwanselen.
Laten we, als we dreigen af te haken, onszelf en anderen opnieuw inspireren en toeroepen:
Kijk vooral naar de tekens van hoop
en de signalen van vertrouwen.
Volg de weg van de gerechtigheid,
en een spoor van liefde
zal de aarde opnieuw
bewoonbaar maken.
Morgen kun je beginnen.
De Bron van leven
stroomt altijd door.
Ik heb dit voor de nieuwe vrouwen, die toch maar weer de moed opgevat hebben om door te gaan, uitgeprint als aandenken aan deze eerste vergadering met elkaar.
Omdat ik niet zo goed bent in het boek openbaring, heb ik gekeken wat de context is van de aanhef. Die is het volgende:
1 Schrijf aan de engel van de gemeente in Efeze:
"Dit zegt hij die de zeven sterren in zijn rechterhand houdt en tussen de zeven gouden lampenstandaards verblijft: 2 Ik weet wat u doet, hoe u zich inzet en standhoudt, en dat u boosdoeners niet verdraagt. Zo hebt u mensen die beweren dat ze apostelen zijn, op de proef gesteld en als leugenaars ontmaskerd. 3 U bent standvastig en hebt veel verdragen omwille van mijn naam, zonder te verslappen. 4 Maar dit heb ik tegen u: u hebt de liefde van weleer opgegeven.
Geld dat ook voor ons? Nee, Bijbelcitaten kan en mag je niet uit hun verband halen. En bovendien is het geheel niet te vergelijken met nu. Wij hadden de liefde van weleer niet opgegeven maar waren haar alleen maar even kwijt? Hopelijk hebben wij haar weer gevonden. Want de liefde is alles wat wij hebben. Liefde voor het leven en voor elkaar. Alleen van uit die liefde kunnen wij leven. Deze liefde wens ik u en de Bond en de wereld toe.
Rina Homan.