stichting Oud-Katholieke Vrouwen in Beweging

November | Wahlwiller 2010 - Kerk in de wereld en de wereld in de kerk

Impressie van Ontmoetingsdagen, najaar 2010.

Minder vrouwen dan we gewend zijn - nogal wat afmeldingen, maar ook nog een enkele late aanmelding - kwamen weer uit alle windstreken naar het klooster in Wahwiller. Er waren veel vertrouwde gezichten, maar gelukkig ook weer nieuwe vrouwen die de weg naar deze plek hadden ontdekt.

Na een voorspoedige trein- en busreis kwamen we in het klooster aan. We werden hartelijke welkom geheten door een nieuwe gastenzuster Radegundus.
Het toewijzen van de kamers verliep vlot, en na het theedrinken en invullen van de streepjeslijst voor koffie en thee ( je moet in Wahlwiller geweest zijn om dit te begrijpen) begonnen we aan het welkom.

Een van de nieuwe deelnemers Gudrun uit Vaals bleek organist te zijn. En ze was direct bereid te proberen ons bij het zingen te begeleiden op de piano.
En dus zonder enige voorbereiding begeleidde ze ons bij de liederen, een onderdeel van de welkomsdienst. Aan het slot hiervan deelde Rina weer naamplaatjes uit zodat iedereen dit als geheugensteuntje voor de ander om de hals kon dragen.
's Avonds maakten we in groepjes een poster uit woorden en begrippen die als eerste bij ons op kwamen bij het woord "kerk".

Dinsdag was zuster Claudia er om over het thema van deze dagen te spreken. Vervolgens spraken wij er met elkaar in groepen over door.
"Vruchtbaar kerk zijn betekent een gezond evenwicht tussen liturgie, gemeenschapsopbouw, verkondiging en caritas. We hebben de bedding van onze traditie nodig en een ruimte waarin we kunnen leren wat de navolging van Christus voor ons betekent; we hebben een ruimte nodig waar we Hem waarachtig kunnen leren kennen en niet een beeld van hem ontwerpen zoals het ons het best uitkomt".
's Middags discussieerden we aan de hand van korte filmpjes wat te doen aan het probleem kerkverlating, of positiever gesteld aan groei.
We bespraken met zuster Claudia in de rol van bisschop onze droombeelden hoe onze kerk er moet uitzien in deze tijd. We zijn er niet mee klaargekomen……………..

Woensdagmorgen kregen we de opdracht om in groepen van vier te spreken over de persoon die ieder van ons thuis al had gekozen als inspiratiebron, als voorbeeld om na te leven.
Het was de bedoeling dat iedere groep 's avonds een voorbeeldfiguur zou uitkiezen om uit te beelden.

's Middags bracht een bus ons naar twee verschillende kerken: de H.H. Nicolaas- en Barberakerk te Valkenburg en de zogenaamde 'betonkerk' te Heerlen.
In de kerk te Valkenburg vertelde de pastoor over de geschiedenis van de gotische kerk, die in 1281 is gebouwd en in 1904 door de bekende architect P.J.H. Cuypers naar vier kanten werd uitgebreid. Een sfeervolle kerk waar het liturgisch centrum na het Tweede Vaticaans Concilie naar het midden van de kerk werd verplaatst.
Gekomen bij de 'betonkerk' te Heerlen vroeg je je af waarom deze kerk was gekozen, want het was op het eerste gezicht een afschuwelijk gebouw. De buschauffeur snapte er ook niets van, want hij kende wel mooiere kerken in de omgeving. Maar zodra je de Moeder Annakerk binnenkwam werd je overweldigd door de prachtige glas-in-betonramen gemaakt door Daan Wildschut. De diaken van deze kerk gaf eerst een inleiding over het gebouw en ging daarna een voor een alle ramen langs. Bijzonder is het raam met 12 personen die in de laatste honderd jaar inspiratiebron waren, zoals o.a. Martin Luther King, Anne Frank, Steve Biko, Paus Johannes de 23^e, Dom Helder Camara, Dietrich Bonheuffer, en Moeder Teresa.

Het avondprogramma was bijzonder boeiend. De inspiratiebronnen die gekozen waren zijn: Florence Nightingale, majoor Bosshardt, Albert Schweitzer en twee Oud-Katholieke vrouwen: Suze van Kleef en Tineke Tol, die voor Clemence de Boer een inspiratiebron is als pastoorsvrouw.
Deze vijf personen werden op heel verschillende wijze gepresenteerd. Van een serieuze korte lezing over het leven van Albert Schweitzer tot hilarische scènes over het werk van Florence Nightingale, die zeer lastige patiënten moest behandelen en majoor Bosshardt die compleet met hoedje en strik aan drie 'dames achter het raam' de Strijdkreet bezorgde. 

Donderdag, alweer de laatste dag.
Gudrun had een fraai liturgieboekje verzorgd. De ruimte werd ingericht met de kerkposters, bloemen en kastanjes. Het koor zong prachtig""Groter dan ons hart". Er werden Bijbelteksten gelezen, geïnspireerd op de zeven werken van barmhartigheid, voorbeden uitgesproken, Rina hield een overweging en we sloten af met gezang 730: Lied over de plaats waar we bijeengekomen zijn.
Na de terechte bedankjes voor Rina en Marianne, voor de medewerksters van het klooster vertrokken we weer naar huis, weer gevoed en toegerust met woord en gezang, vriendschap en saamhorigheid.

Het waren drie geslaagde dagen waar we Marianne en Rina zeer dankbaar voor zijn. Maar we konden niet tegen elkaar zeggen: tot volgend jaar.
Marianne en Rina kondigden aan dat ze het jaar 2011 willen gebruiken om zich te bezinnen op deze ontmoetingsdagen. Daarvoor vragen ze aan de deelnemers, maar ook aan de Bondsleden om suggesties te doen en ideeën door te geven.

rinahoman@live.nl, t.tanke@quicknet.nl

Marijke Nijman en Will Keman