Hollen of stilstaan, het vrouwenevent op 24 september 2011 te IJmuiden
Zaterdag werd ik gewekt door de zonnestralen op mijn gezicht en een glimlach verscheen. Ik draaide mij nog eens om en ervoer de stilte. Een stem naast mij zei me dat ik op moest staan anders zou het weer eens hollen worden. Ik rekte me uit om die gemiste warmte op mijn huid te voelen. Uiteindelijk opgestaan en het was hurry. Monique, secretaris van de Bond, haalde ik op. In de auto kwamen we er achter dat we vooral blij moeten zijn met onze mannen die ons altijd liefdevol in stroomtaal benaderen. Wij twitterden aan een stuk door over wat ons te wachten zou staan op zo´n bijzondere mooie dag als deze waar wij vrouwen van heinde en ver zouden ontmoeten. In de auto vertelde ik aan Monique dat ik eigenlijk niet actief ben met hyves, linkedin, facebook en twitter. De workshop zou daar wel een link mee hebben dus ik wachtte in spanning af.
De ontmoeting in IJmuiden was zoals in andere jaren weer hartverwarmend. Veel nieuwe en ook bekende gezichten. Even blij om een ieder te zien. Met een heerlijke kop thee aan een tafeltje ontmoette ik twee nieuwe vrouwen en “Twitteren jullie de hele dag?” was mijn vraag. Zij gebruiken het al wel voor hun werk en vinden het netwerken handig. Rina, voorzitter van de Bond, trad naar voren en lanceerde de goede vraag: “Wat willen jullie en/of wat betekent de Bond voor jullie?”. “Is het wel van deze tijd?!” ”Is de Bond nog wel nodig?” en “Wat kan het betekenen in de toekomst” waren opmerkingen die direct vanuit de zaal naar voren kwamen. Kritische vrouwen, kortom. De discussie werd even geparkeerd en ik denk dat het goed is als we die wellicht via Facebook of andere multimedia voortzetten.
We konden hier niet lang bij stilstaan want Djoeke, de nieuwe spreekster van onze workshop Hollen of Stilstaan van de Praktijk voor Communicatie Carmen de Haan, stond al te popelen om te starten. Aan de hand van een vragenlijst gingen we in tweetallen aan de slag met vragen als: “Waar word je blij van”, “Wanneer ben je aan het hollen”, “Wanneer sta je stil”. Een druk getwitter ontstond. Het onderwerp multimedia tipte ze aan en ze stelde ons de vraag ”Kunnen wij zomaar alles op hyves en twitter zetten?” Neen, houd rekening met de ontvanger van de boodschap.
Sommige onderwerpen kwamen uitgebreid aan bod waardoor we iets wat in tijdsnood kwamen. Wij ook kritische vrouwen van de Bond zijn van deze tijd en legden haar het vuur aan de schenen. Arm schaap, het was haar eerste keer. Is dit nu mijn kritische oordeel of is dit mijn mening? Het onderwerp stroomtaal klinkt nog zoals jullie lezen in mijn oren na. De afsluiting over de pot met knikkers was mooi gekozen. Voor mij is het een metafoor voor het aandacht geven aan degenen die mij dierbaar zijn. Dit was een moment van stilstaan.
Onder het genot van een knapperig koekje en een romige bonbon deelden we aan elkaar wat we hadden ervaren. Daarna was het de beurt aan Els Rill die ons verzocht om bij het nummer van de consumptiebon aan tafel te gaan zitten. Els vertelde hoe een Bisschop deze armband van levensparels als het ware creëerde. Met twee nieuwe gezichten zat ik bij de stilteparel. Een bijzondere ervaring omdat deze parel mij veel zegt. Elke parel is een metafoor voor een bepaald moment/gebeurtenis uit de bijbel/relatie tot God. Er zijn 10 parels: de Godsparel, de geheimparel, de doopparel, de stilteparel, de liefdesparel, de woestijnparel, de opstandingsparel, de relaxparel, de nachtparel en de ikparel.
Het leuke was dat wij de benamingen van de parels mochten zoeken in de kerk onder de preekstoel, op de kerkbank, eigenlijk overal. Op deze wijze leerde ik wel de mooie parochie in IJmuiden kennen.
In drietallen werd er weer getwitterd over de betekenis van de parel. De volgorde van deze armband is heel erg bepalend en om daar achter te komen, moest er druk in de Bijbel gebladerd worden op zoek naar de teksten waarin de Parel als het ware werd beschreven. Uiteraard was er een tafel als eerste die de finish behaalde. Die hadden flink gehold. Een bijzondere ervaring voor mij was dat ik bemerkte dat de drie parels die ik in de kerk vond, extra van betekenis voor mij waren. Eenmaal de armband in de goede volgorde was het de bedoeling dat wij per tafel een gedicht maakten. Voor ons was het een gedicht over de stilteparel. Na afloop kwamen we bijeen in de kerk voor bezinning. De 9 gedichten werden door Els voorgedragen en tussendoor zongen wij. Wat indruk op mij heeft gemaakt, is de tegenstelling tussen het zoeken (de beweging) en het moment van verstilling. Het kan heel goed samen gaan deze twee. Zelfs op één middag.
Een lekkere maaltijd hadden de dochters van de vrouwen van IJmuiden voorbereid tijdens onze activiteiten. Heerlijk smullen, echter ik ben eerder weggegaan omdat mijn wederhelft voor een paar dagen weg zou hollen en ik wilde nog even een moment van rust met hem delen.
Ik reed alleen terug en bemerkte dat ik wel degelijk de hele dag aan het twitteren ben. En in tegenstelling tot de heenreis reed ik een lagere versnelling. Vervuld ben ik nog van de mooie ontmoetingen, de glimlach, aanrakingen, woorden en bezinning. Ik realiseer mij des te meer dat ik via hyves dit niet zo zou kunnen voelen. De intensiteit en warmte van de vrouwen is voor mij bijzonder fijn en ik pleit dan ook zeker voor dit jaarlijkse terugkerende evenement van de Bond van Oud-Katholieke Vrouwen. Ook omdat het voor heel Nederland geldt en de grenzen van de parochie overstijgt en dat is wel van deze tijd.
Wendy Voermans